Ik zal een jaar of tien zijn geweest toen ik van mijn ouders, van de Sint eigenlijk, een elektronica bouwdoos kreeg. Met de onderdelen uit die bouwdoos kon je allerlei kleine elektronica dingetjes bouwen zoals een knipperlicht en een alarm. Een mini zender behoorde ook tot de mogelijkheden. Natuurlijk heb ik die zender al snel in elkaar gezet. Met o.a. een transistor, wat weerstandjes, een elco en een trimmertje kreeg je een echt zendertje. Het kristal oortelefoontje fungeerde als microfoon. Het microfoontje ving de geluiden op, en zo kon je je eigen stem op de radio horen. De antenne bestond uit een stuk draad. Je kon bij de buren het signaal nog net ontvangen.
Grote vraag was ”hoe kon ik het signaal versterken, en hoe kreeg ik muziek op de radio?”. Dat laatste was niet moeilijk. Ik maakte een kartonnen toeter, die plakte ik met plakband om het microfoontje en de hele mikmak zette ik voor de luidspreker van mijn pick-up. Tataaaa, music on the radio! Nu het signaal nog versterken. Natuurlijk had ik geen flauw benul van antennes. Dus ik deed maar wat. Van een paar oude stalen traproedes maakte ik een “V” vorm, knoopte daar de antennedraad aan, en bingo! Mijn zender kwam wel tot in Beuningen, ongeveer 2 km verderop.
In die tijd had ik een hele lading oude singeltjes uit de jaren ’50 en ’60. Eén van de eerste nummers die ik draaide was “banjo boy”, van Jan en Kjeld. Kort daarna kreeg ik van mijn broer Bennie mijn eerste echte zender. Wel weer een één traps zender, dus met één transistor, maar dit zendertje kwam al een stuk verder. Ik bouwde er een klein mengpaneeltje bij, kocht een microfoon en bedacht mijn eerste geheime zender naam ‘radio Twentse Rakker”.
Na mijn overgang van de lagere school naar de LTS in Oldenzaal kwam ik in de klas bij ene Horsthuis uit Rossum. Dit moet Horsthuis van de huidige RTV-winkel in Rossum zijn geweest. Van hem kocht ik voor 10 gulden een nieuwe zender. Voor de radio freaks onder jullie, dit was een ballans zendertje met 2x 2n2219A. Ik denk dat er zo’n één watt aan vermogen uitkwam. In die tijd kwam je met zo’n vermogen al snel 20 km ver.
Ook het randapparatuur werd uitgebreid. Ik bouwde een nieuw mengpaneeltje, kocht een nieuwe microfoon en pick-ups. Het begon al aardig op een echt radiostation te lijken. Het mengpaneeltje was niet groter dan een melkpak. Maar daar zaten dan wel 3 volumeregelaars op voor spraak en muziek en 2 regelaars voor de toonregeling. Zo ging dat in die tijd.
Ik leerde ook al snel mijn eigen zenders te bouwen. Wel als uitgangspunt de balanszender met 2 transistoren. De 2n3536 bleken het beste te werken. Die gooiden als snel 3 watt. Je zult het bijna niet geloven, maar met een flinke richtantenne kwam je daarmee in zuid-Drenthe! Kom daar tegenwoordig maar eens mee aanzetten.
Zo rond mijn 14 draaide ik ook mijn eerste plaatjes voor publiek, en wel bij het Vledderhoes in Denekamp voor de jeugd uit Denekamp. De DJ in mij is toen geboren.
In die tijd, de jaren ’80, waren er in Denekamp veel geheime zenders. Eigenlijk waren die jaren de gloriejaren van de etherpiraat. Op elke hoek zat er wel ééntje, gewoon in de bebouwde kom. Illustere namen als radio Atletico, Alaska, Mi Amigo, Paradiso, Sacramento, Vrolijke Ellis, Delmare, Biscaya (we zijn je niet vergeten Bets) en Witte Valk gooiden elke dag hun platen de ether in. Ik zelf veranderde mijn piraten naam in “radio Atlantis”. Een paar jaar lang draaide ik vanaf mijn ouderlijk huis (waar ik nog steeds woon), onder die naam. Later verhuisde de zender naar zolder waar ik samen met mijn broers Rudi en Eddy vele uren doorbracht. Veelal met vrienden die zo binnen konden lopen van mijn ouders. Mijn ouders vonden het maar wat gezellig al die vrienden en mede piraten over de vloer. Als ik nu de zolder op ga, dan staan op de muur nog steeds de namen van de piraten die toen bij ons op zolder zijn geweest. Na al die jaren een dierbare herinnering.
Kort daarna draaide ik niet alleen onder mijn eigen zendnaam, maar ook bij radio Noordzee. De studio van radio Noordzee zat boven de werkplaats van aannemer Meijer in Denekamp. Daar hadden we onze eigen plek en een fantastische studio. We hebben het daar aardig lang volgehouden. In die tijd was radio Noordzee een hechte vriendenclub die elkaar met name in het weekend opzocht. Uitgaan, de geheime zender en meiden was waar we onze uren mee vulden. En dat is aardig gelukt.
We bouwden zelfs onze eigen caranvals wagen en deden mee in de optocht van Denekamp en de Lutte. Het thema van de wagen was “Pisa”, het tv-programma in die jaren van Harry Vermeegen en Henk Spaan. De wc potten die na de optocht in de Lutte op de weg Oldenzaal-Denekamp lagen kwamen van onze wagen. It wasn’t me😉
In 1981 brachten een aantal piraten, waar onder ik, 3 dagen door op een familieschommel bij cafe ’t Wubbenhof in Denekamp. Een vermelding in het Guiness Record boek als Europees record was onze beloning.
Nadat ik op mezelf ben gaan wonen in Denekamp ging het zenden natuurlijk verder. Toch waren de echte gloriejaren voorbij. De politie deed vaker een inval, wat ervoor zorgde dat ik binnen no time voor de 5e keer werd opgepakt vanwege illegaal uitzenden. Toppunt was wel de inval met een hele armada aan politiemensen waarbij ze zelfs mijn hele platencollectie in beslag namen. Die kreeg ik een jaar later gelukkig wel weer terug.
In die tijd maakte ik ook kennis met de nog steeds bekende etherpiraat Rob (o. G.) uit Denekamp. Bij hem thuis in het schuurtje brachten we samen vele uren door. Notabene vlak achter het politiebureau. We zijn zelfs een keer midden in de nacht gepakt. De agenten waren op het bureau en ze luisterden naar ons. Omdat ze toch niets te doen hadden hebben ze ons maar opgepakt. Het was tenslotte maar een paar honderd meter verderop.
In 1988 kreeg ik een relatie met Elise en toen was het uit met de pret. De zender eruit, of ik eruit! Gelijk had ze. Boetes liepen toen al op naar 500 gulden. Gelukkig kwam toen de lokale radio-omroep Radio Denekamp Lokaal op mijn pad. Ik ben vanaf het begin betrokken geweest bij RDL (het huidige Twente FM). Elke zondagavond was het tijd voor ”Adjes Stamkroeg”. De bijnaam Adje stamt uit mijn piratentijd. Ik noemde mezelf “Adje Snoet’n Roland”, naar de beroemde DJ Adje Roland. Mensen die me van vroeger kennen noemen me af en toe nog steeds zo.
Het programma Stamkroeg kreeg jaren later een vervolg op de zondagmorgen bij TwenteFM, waar ik samen met Elise “Pluk de dag” presenteerde. Superleuk was dat. Helaas na een jaar of 3 knikkerde het nieuwe bestuur van de omroep ons eruit, omdat ons programma niet meer binnen de visie van de omroep zou passen. En dat na 16 jaar trouwe dienst.
Gelukkig was er bij Accent FM in Oldenzaal een plek vrij op de zondagmorgen, en dus kreeg Pluk de dag daar een vervolg. Jammer genoeg begon het kort daarna binnen de omroep flink te rommelen. Na het bekendmaken van de fusie tussen Twente FM en Accent kozen we de beste uitweg, gewoon stoppen. Ons programma zou binnen de nieuwe fusieomroep geen plaats meer hebben.
Zo kwam er een einde aan mijn dj-tijdperk dacht ik. In die tijd stond ik ook regelmatig als Dj achter de draaitafel bij feesten en partijen. Een dikke 10 jaar was ik vaste DJ bij carnavalsvereniging de Nachtuulkes in Denekamp. Later vergezeld door onze zoon Brian. Brian gaat af en toe nog steeds op pad als DJ.
Ze zeggen wel eens “eens een DJ, altijd een DJ”. Klopt. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik blijf het jammer vinden dat ik geen radioprogramma meer heb. Ik blijf dat toch heel erg leuk vinden. Maar wie weet wat er nog op mijn pad komt.
Ik sluit af met de woorden die ik altijd gebruikte op de radio “geïnspireerd door zon, maan, sterren en de liefde, ik deed het graag voor u”.
